Location: Dusseldorf, Germany
Words: Dimitris Mavrokefalidis – Photos: amusicmap.com
Listening while writing:
Οι Grandbrothers γεννήθηκαν στο Ντίσελντορφ και αποτελούνται από τον Ελβετό Lukas Vogel και τον Γερμανό Erol Sarp. Σε ένα διάλειμμα της καλοκαιρινής τους περιοδείας και σε μια περίοδο που όπως μας είπαν, ετοιμάζουν το νέο τους άλμπουμ μιλήσαμε με τον Erol Sarp για τις rock n roll στιγμές τους, τα σχέδιά τους, αλλά και για τις πιο awkward στιγμές που έχουν ζήσει με fans.
H πρώτη ερώτηση που μου έρχεται είναι αν ήσασταν αδέρφια, ποιος από τους δυο θα ήταν ο πιο προστατευτικός και ποιος το πιο πειραχτήρι;
Υποθέτω ότι ο Λούκας θα ήταν ο μεγαλύτερος, προστατευτικός, το αφεντικό από τα αδέλφια. Εγώ θα ήμουν ο νεότερος, που θα έκανα ανοησίες, αλλά θα ήμουν γλυκός.
Ποιος ήταν αλήθεια ο “νονός” του ονόματος;
Ένας φίλος μας είχε την ιδέα. Χρειαζόμασταν ένα όνομα. Θέλαμε ένα που να έχει τη λέξη πιάνο ή κάτι που να έδινε μια πρώτη γεύση του ιδιαίτερου τρόπου που παράγουμε τη μουσική μας. Σκεφτήκαμε μερικά πραγματικά άθλια ονόματα – τα οποία δεν θα σου πω – και ευτυχώς αυτός ο φίλος είχε την ιδέα και μας άρεσε πολύ και έτσι καταλήξαμε στο Grandbrothers.
Πριν λίγο καιρό είχατε μια νέα κυκλοφορία που περιλάμβανε remixes του Bloodflow…
Είναι ένα EP με μερικούς από τους αγαπημένους μας παραγωγούς στους οποίους ζητήσαμε να κάνουν ένα remix για το τραγούδι μας “Bloodflow“. Πραγματικά λατρέψαμε το αποτέλεσμα και πολύ ευτυχισμένοι γι αυτό και φαίνεται και ότι αρέσει και στον κόσμο. Υπάρχουν remixes από Christian Löffler, Lone, Aera and Braintwaltzera στην έκδοση βινυλίου και στην ηλεκτρονική έκδοση του υπάρχει άλλο ένα από τον Sir Was.
Νιώθεις ότι με το “Open” συνεχίζετε μια ιστορία που ήταν ιδανικά ειπωμένη στο πρώτο σας άλμπουμ με τίτλο “Dilation”;
Συνεχίζει την ιστορία της προσέγγισής μας με το πιάνο και το πιάσαμε από εκεί που το είχαμε αφήσει με το “Dilation“. Αναζητούσαμε νέους ήχους και χρησιμοποιήσαμε περισσότερα εφέ, έτσι στα μάτια μας, έχουμε αναπτύξει τον ήχο μας και έχουμε εξελιχθεί και εμείς οι ίδιοι ως μουσικοί και συνθέτες.
Είναι αλήθεια ότι τα τραγούδια σας μπορούν να γεννήσουν πολλά συναισθήματα και πολλές αναμνήσεις. Υπάρχει αλήθεια κάποια ιστορία που καλείστε να αφηγηθείτε μέσω των τραγουδιών σας;
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μας όταν γράφουμε τραγούδια. Είναι περισσότερο αυτοσχεδιασμοί στο στούντιο. Μερικές φορές μιλάμε για διαφορετικά συναισθήματα που θέλουμε να περάσουμε μέσα από τη μουσική μας, έπειτα είναι περισσότερο για μια συγκεκριμένη διάθεση, όχι τόσο μια πραγματική ιστορία.
Πώς είναι το συναίσθημα να κάνει κανείς support στο Bonobo;
Περάσαμε μέσα από τρία στάδια: στην αρχή όταν ακούσαμε ότι υπάρχει η πιθανότητα ότι μπορεί να κάνουμε support στον Bonobo. Αυτό ήταν πραγματικά κάτι εντυπωσιακό και μιλούσαμε γι αυτό όλη την ώρα. Στη συνέχεια ήρθε η επιβεβαίωση. Μπορείς να φανταστείς ότι χάσαμε τα μυαλά μας. Και τελικά γνωρίσαμε κόσμο που έγιναν πραγματικοί φίλοι μας και κοινό που υπό άλλες συνθήκες δεν θα γνώριζε ποτέ.
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μας όταν γράφουμε τραγούδια. Είναι περισσότερο αυτοσχεδιασμοί στο στούντιο. Μερικές φορές μιλάμε για διαφορετικά συναισθήματα που θέλουμε να περάσουμε μέσα από τη μουσική μας, έπειτα είναι περισσότερο για μια συγκεκριμένη διάθεση, όχι τόσο μια πραγματική ιστορία.
Τους τελευταίους μήνες έχετε εμφανιστεί σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις. Ανάμεσά τους: Braga στην Πορτογαλία, Linz στην Αυστρία, Βερολίνο, Βρυξέλλες, Βαρσοβία, Μόναχο, Ζυρίχη, Λονδίνο κ.α. Αν σου ζητούσα να μου πεις το δικό σου top 3 ποιο θα ήταν αυτό;
Καλή ερώτηση. Η Ζυρίχη είναι πάντα ιδιαίτερη περίπτωση, γιατί ο Λούκας είναι από εκεί και όλοι οι φίλοι του και η οικογένεια έρχονται να μας δουν. Το Λονδίνο είναι πάντα ιδιαίτερο, γιατί είναι … Λονδίνο. Το ίδιο για το Παρίσι. Το show μας στο Wiesbaden ξεχωρίζει επίσης, επειδή ήταν σε μια πραγματικά παλιά, συγκλονιστικά όμορφη εκκλησία και για έναν περίεργο λόγο το κοινό ήταν μοναδικό από το πρώτο κιόλας τραγούδι μας. Ε, νομίζω είναι τέσσερα ήδη! Είμαστε πάντως ευγνώμονες που γνωρίζουμε τόσες πολλές πόλεις και τόσο όμορφο κόσμο.
Πόσο σημαντικό για εσάς είναι να παίζετε σε ένα χώρο που μπορεί να “υπηρετήσει” τη μουσική σας; Βρέθηκα στην πρώτη από τις δυο εμφανίσεις σας που δώσατε στην Αγγλικανική Εκκλησία του Αγίου Παύλου στην Αθήνα και το συναίσθημα ήταν μοναδικό…
Προσπαθούμε να επιλέγουμε πιο κλασικούς και ατμοσφαιρικούς χώρους. Αυτό κάνει την περιοδεία πιο ενδιαφέρουσα και πρέπει να προσαρμοζόμαστε σε αυτή την κατάσταση κάθε βράδυ. Το καλό είναι ότι δεν ρουτινιάζουμε. Σε εκκλησίες ή θέατρα όλοι είναι προσηλωμένοι στη μουσική μας και είναι πολύ ήσυχα.
Μετά τη συναυλία ένας μεγαλύτερος σε ηλικία άνδρας με πλησίασε και μου είπε ότι έφυγε από τον συναυλιακό χώρο πέντε λεπτά μετά την έναρξη μας και παρέμενε έξω μέχρι να τελειώσουμε, προκειμένου να μας πει πόσο βαρετοί είμαστε. Δεν μπόρεσα να αντιδράσω πραγματικά, επειδή έφυγε αμέσως.
Έπειτα από αυτή τη συναυλία βγήκατε και εσείς έξω με το κοινό που ήρθε να σας ακούσει και δει και γνωρίσατε πολλούς από τους θαυμαστές σας. Είναι κάτι που το συνηθίζετε στις συναυλίες σας;
Ναι, λατρεύουμε να μιλάμε με τον κόσμο και να γνωριζόμαστε, να μαθαίνουμε τις δικές τους ιστορίες, γιατί ήρθαν, τι σκέφτονται, τι νιώθουν και μας αρέσει να απαντάμε στην ερώτηση για το setup μας.
Υπάρχει κάποιο αστείο περιστατικό / ιστορία που έχετε από την περιοδεία σας, κάτι που να συνέβη και σας έκανε να γελάσετε ή να αλλάξετε τον τρόπο που βλέπετε μερικά πράγματα;
Έχουν υπάρξει μερικές πολύ αμήχανες καταστάσεις πάνω στη σκηνή, όταν ο υπολογιστής του Λούκας δεν δούλευε για παράδειγμα. Όταν συνέβησαν αυτές οι καταστάσεις δεν μπορούσαμε καν να γελάσουμε, αλλά μπορούμε να γελάμε τώρα. Παίξαμε αυτή τη συναυλία στη Σικελία το καλοκαίρι του 2016, ήταν 3.000 άτομα από κάτω, το μεγαλύτερο κοινό που είχαμε ποτέ μέχρι εκείνη τη στιγμή και επικράτησε η απόλυτη σιωπή για δύο λεπτά γιατί.. ο υπολογιστής δεν λειτουργούσε, Μπορείς να φανταστείς ότι το νιώσαμε σαν θάνατο. Αλλά αυτές οι στιγμές μας βοήθησαν να γίνουμε και πιο χαλαροί σήμερα.
Τέτοια περιστατικά συμβαίνουν και όταν οι θαυμαστές σας εκφράζουν την υπερβολική αγάπη τους για τη μουσική σας;
Είχαμε ένα τέτοιο σε μια συναυλία που δώσαμε κατά τη διάρκεια ενός φεστιβάλ κλασικής μουσικής. Μετά τη συναυλία ένας μεγαλύτερος σε ηλικία άνδρας με πλησίασε και μου είπε ότι έφυγε από τον συναυλιακό χώρο πέντε λεπτά μετά την έναρξη μας και παρέμενε έξω μέχρι να τελειώσουμε, προκειμένου να μας πει πόσο βαρετοί είμαστε. Δεν μπόρεσα να αντιδράσω πραγματικά, επειδή έφυγε αμέσως.
Ποιο είναι το πιο rocknroll πράγμα που έχετε κάνει ποτέ κατά τη διάρκεια περιοδείας;
Είχαμε ένα day off στο Παρίσι και ήμασταν στο ξενοδοχείο παρακολουθώντας τον τελικό του Europa League. Μέχρι και σήμερα δεν μπορώ να πω γιατί το έκανα αυτό, αλλά όταν η Ατλέτικο Μαδρίτης έβαλε το πρώτο γκολ, σε μια στιγμή ενθουσιασμού πέταξα το μπουκάλι της μπύρας μου στον τοίχο. Δυστυχώς ήμασταν στο δωμάτιο του Λούκας και από τότε απαγορεύεται να ξαναμπώ στο δωμάτιό του.
Γιατί αποφασίσατε να συνδυάσετε το πιάνο με synthesizers; Τι σας έκανε να φτιάξετε το δικό σας μοναδικό όργανο;
Το πιο σημαντικό πράγμα είναι ότι δεν χρησιμοποιούμε καθόλου synthesizers. Κάθε ήχος που θα ακούσεις προέρχεται από ένα το πιάνο. Αυτός ήταν και ένας από τους πρώτους κανόνες που είχαμε, που ισχύει μέχρι και σήμερα. Θέλαμε να συνδυάσουμε τα δυνατά μας σημεία, και στη δική μου περίπτωση ήταν να παίζω πιάνο με ένα jazz τρόπο και ο Λούκας να προγραμματίζει και να χρησιμοποιεί το κομπιούτερ με ένα μουσικό τρόπο.
Μπορείς να μας εξηγήσεις πώς λευτουργεί το όλο set up σας;
Σίγουρα. Υπάρχουν τρία στοιχεία: εγώ που παίζω το πιάνο και που είναι το εύκολο της υπόθεσης για να το εξηγήσω. Έπειτα υπάρχουν τα ηλεκτρομαγνητικά “σφυριά” (hammers) που αναπτύξαμε και κατασκευάσαμε, και τα οποία μπορεί να ελέγξει ο Λούκας από τον υπολογιστή του. Αυτά χτυπούν τις χορδές και τον κορμό του πιάνο δημιουργώντας ήχους κρουστών οργάνων. Και χρησιμοποιούμε το λεγόμενο live sampling. Ο Λούκας καταγράφει κάθε ήχο που βγαίνει από το πιάνο και προσθέτει μερικά εφέ (όπως reverb, distortion), τα κόβει, τα παίζει προς τα πίσω, πιο αργά, πιο γρήγορα. Ειδικά αυτούς τους ήχους που δημιουργεί ο Λούκας μερικές φορές κάνουν τη μουσική μας να ακούγεται σαν να χρησιμοποιούμε συνθεσάιζερ, αλλά δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Ο κόσμος δεν πιστεύει ότι χρησιμοποιούμε μόνο το πιάνο σαν πηγή ήχου, αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως έτσι γίνεται.
Τι θα πρέπει να περιμένουμε από εσάς μέσα στους επόμενους μήνες;
Έχουμε ήδη ξεκινήσει και δουλεύουμε τα νέα μας τραγούδια και αν είμαστε αρκετά γρήγοροι μπορεί να δοκιμάσουμε μερικά από αυτά στις επερχόμενες συναυλίες μας. Και ελπίζω μέσα στην επόμενη χρονιά, θα κυκλοφορήσουμε το επόμενο άλμπουμ.
Ποιο είναι το δικό σου top 3 που ακούς αυτές τις μέρες;
Θα έλεγα: The Cinematic Orchestra – To Build A Home, Jon Hopkins – Singularity και Metallica – S&M
Αλήθεια ομολογώ είμαι αρκετά περίεργος να μάθω αν έχετε ορισμένα μουσικά “guiltypleasures”…
Αν σου πω Metallica, πιάνονται γι αυτή την κατηγορία; Ορισμένες φορές ακόμη τους ακούω … κρυφά. Και ξεκινάω να ανακαλύπτω τον Billy Joel. Είναι ιδιοφυϊα νομίζω. Οπότε νομίζω δεν πιάνεται αυτό για guilty pleasure υποθέτω, και… Phil Collins.
Ποια είναι η πρώτη συναυλία που πήγες;
Στους Megadeth στο Bochum, στη Γερμανία.
Πως ξεκίνησαν οι Grandbrothers;
Κατά τη διάρκεια των σπουδών μας, πήρα τηλέφωνο τον Λούκας και τον ρώτησα αν θα τον ενδιέφερε να κάνουμε μουσική. Και οι δυο δεν ήμασταν σε κάποια μπάντα εκείνη την περίοδο οπότε μας άρεσε η ιδέα να ξεκινούσαμε κάτι μαζί, γιατί ήμασταν πολλά χρόνια φίλοι πριν. Από την αρχή ήταν ξεκάθαρο ότι θα κάναμε κάτι με το πιάνο, επειδή αυτό ήταν το όργανο που και οι δυο γνωρίζαμε από την παιδική μας ηλικία.
Από πάντα ήθελες να ασχοληθείς με τη μουσική; Ποιος σε ενέπνευσε να ασχοληθείς με τη μουσική;
Όταν ήμουν μικρός ήθελα να γίνω γιατρός. Χειρουργός για την ακρίβεια. Έπειτα ήθελα να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής (ήμουν απίστευτα καλός!). Και σαν έφηβος ήξερα ότι ήθελα να περάσω όλη μου τη ζωή με την μουσική. Όχι απλά ακούγοντας, αλλά δημιουργώντας. Αυτή ήταν η περίοδος που μου άρεσε το Heavy Metal και ονειρευόμουν να γίνω ο νέος βασικός κιθαρίστας των Metallica. Οπότε υποθέτω ότι είναι οι Metallica…
Το τραγούδι που σου άλλαξε τη ζωή.
The Cinematic Orchestra – To Build A Home
Όταν ήμουν μικρός ήθελα να γίνω γιατρός. Χειρουργός για την ακρίβεια. Έπειτα ήθελα να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής (ήμουν απίστευτα καλός!). Και σαν έφηβος ήξερα ότι ήθελα να περάσω όλη μου τη ζωή με την μουσική.
Το κομμάτι που σε κάνει να χορεύεις.
Genesis – I Can’t Dance.
Το πρώτο τραγούδι με το οποίο ερωτεύτηκες;
Metallica – Orion.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος σας φόβος;
Παλαιότερα φοβόμουν πάρα πολύ τα σκυλιά. Είμαι σε καλύτερο στάδιο νομίζω σήμερα.
Αν επρόκειτο να χωρίσεις με τον έρωτα της ζωής σου ποιο τραγούδι θα αφιέρωνες; Οποιοδήποτε τραγούδι από Tom Waits.
0 Comments